زندانهای جمهوری
اسلامی قتلگاه زندانیان است!
بعد از قتل شاهین ناصری که شاهد شکنجه
شدن نوید افکاری در زندان بود اکنون خبر میرسد که یک جوان ایلامی زندانی در زندان
فشافویه تهران نیز به قتل رسیده است. نام این جوان ۲۲ ساله امیر حسین
حاتمی است. او پس از دستگیری در زندان مورد ضرب و شتم مامورین قرار می گیرد و این
واقعه را از طریق یک تماس تلفنی به پدرش اطلاع می دهد و یک روز بعد از این
واقعه پس از انتقال به بیمارستان جان می دهد.
روز ۳ مهر
خانواده و بستگان این جوان به همراه جمعی از اهالی شهرستان سیروان استان ایلام در
مقابل زندان فشافویه تجمع می کنند و خواهان جوابگویی قوه قضائیه می شوند. در یکی
از پلاکاردهایی که معترضین بهمراه داشتند نوشته شده بود که: "قابل توجه قوه قضائیه جمهوری اسلامی
ایران، ما جوانان به سوگ نشسته شهرستان سیروان استان ایلام
خواستار رسیدگی به قتل عمد امیرحسین حاتمی در زندان بزرگ تهران هستیم".
کمیته بین المللی علیه
اعدام جانباختن امیر حسین حاتمی را به خانواده و بستگان وی از صمیم قلب تسلیت می
گوید و همه مردم را فرا می خواند که نسبت به قتل زندانیان در زندانهای جمهوری
اسلامی وسیعا اعتراض کنند. یادآور شویم که در ماه گذشته نیز یک زندانی ۳۱ ساله بنام یاسر
منگوری اهل پیرانشهر در اداره اطلاعات شهرستان ارومیه به قتل رسید.
بنا به گزارشی که
اخیرا سازمان عفو بین الملل منتشر کرده است از ژانویه ۲۰۱۰ تا کنون حداقل ۷۲ زندانی در حین بازداشت
جان خود را از دست داده اند. بنا به این گزارش در ۴۶ مورد علت مرگ شکنجه یا سایر بدرفتاریهای فیزیکی به دست
ماموران اطلاعاتی و امنیتی یا مقامات
زندپان بوده است. به گفته منابع موثق، ۱۵ مرگ دیگر به دنبال استفاده مرگبار از سلاح گرم بدنبال شورش
زندانیان در نگرانی از شیوع کرونا در زندانها اتفاق افتاده است. بنا
به این گزارش در ۱۱ مورد باقیمانده شرایط پیرامون مرگ مشکوک توصیف شده ولی جزئیات بیشتری در مورد علل احتمالی موجود نیست.
شرایط هولناک زندانهای ایران و رفتار ضد
انسانی و بیرحمانه با زندانیان بر کسی پوشیده نیست و اخیرا نیز با انتشار فیلم
هایی از زندان اوین مورد توجه بیشتری واقع شده است. بطور قطع آمار قتل زندانیان از
آنچه عفو بین الملل اعلام کرده است بسیار بیشتر است. این قتل ها بیشتر از آنکه
خطای فردی باشد بطور سیستماتیک و نظام مند به منظور ارعاب و انتقام جویی از
زندانیان توسط دستگاه قضایی جمهوری اسلامی صورت می گیرد. نفس اینکه هیچکدام از این
قتل ها باعث اعلام جرم علیه مسئولین جمهوری اسلامی نشده است گواه مسلم این واقعیت
است. خودشان به قتل می رسانند و آنگاه تقصیر را به گردن بیماری و مرگ طبیعی می
گذارند. بی شرمی و وقاحت و جنایت در جمهوری اسلامی حد و مرزی ندارد. تنها اعتراض
مردم متحد است که می تواند جلوی این وحشیگیری و سبعیت را بگیرد. در همه جا و در
مقابل درب زندانها همراه با خانواده بستگان قربانیان دست به اعتراض وسیع و گسترده
بزنید و مسئولین جمهوری اسلامی را مورد بازخواست قرار دهید. ما خواهان این هستیم
که هئیتی از خود خانواده های زندانیان امکان یابند که بطور منظم از زندانها دیدار
کنند و به مردم گزارش دهند. در اجتماع اعتراضی دو ساعته مردم در مقابل زندان مرکزی
تهران در روز ۳ مهر، معترضینی پلاکاردی
را حمل می کردند که بر روی آن نوشته شده بود: "شورای حقوق بشر سازمان ملل
متحد (همیشه در خواب) تا کی می خواهد در مقابل بی عدالتی قوه قضائیه و سازمان زندانها
سکوت کند؟!" این پیامی است که مردم ایران خطاب به نهادهای بین المللی و
دولتها دارند. سکوت سازمان های بین المللی و دولت ها در مقابل این جنایات جمهوری
اسلامی قابل بخشش نیست. جمهوری اسلامی باید به دلیل ارتکاب به این جنایات در سطح
جهان طرد و منزوی شود و از همه نهادهای بین المللی بیرون انداخته شود!
کمیته بین المللی علیه اعدام
۴ مهر ۱۴۰۰- ۲۶ سپتامبر ۲۰۲۱